wtorek, 1 lipca 2014

Ile masz w sobie z ptaka?

Na czarnej scenie karaluchy zmieniają się w ptaki, starcy w kondory... Jeśli chcesz być aktorem nie chodzi o to, którą nóżkę wystawisz przed ścianką, tylko czy umiesz szukać robaków w skrzypiącej dykcie i jak długo ustoisz na chwiejącej się skrzynce.
Zwłaszcza bycie karaluchem wydaje się warunkiem kariery niszowego adepta- Julia na przykład jeszcze się waha, czy ma ochotę tworzyć z kimś najwstrętniejszego z owadów (reżyser zarządził, że karaluchy robi się dwuosobowo, co jest nieco krępujące- wiszenie komuś na plecach i ruszanie czułkami). Za to ptakiem być łatwiej. Ptaki patrzą badawczo i trzepoczą. Agata jako ptak potrafi siedzieć na skrzynce metr nad ziemią i prawie nie spada.

Dzień drugi to- najpierw- poważna rozmowa o sztuce z muzykiem, który na sztukę w życiu postawił. To także warsztaty  aktorskie i spotkanie scenograficzne. Hania Mrozowska opowiadała o różnych rodzajach gliny- z gliny można zrobić sedes albo biżuterię. Hm. Tu będą domki z gliny. Podobno koronki z gliny. Koronki do domków. Koronki plus domki- świdermajer*



* Świdermajer- już sama nazwa jest fajna, podobno wymyślił ją Gałczyński. To styl w budownictwie drewnianych domów na linii otwockiej, czyli tu, gdzie jest nasze Lato w Teatrze. Drewniane, z werandami,ozdobne, trochę kiczowate, trochę śliczne (jak to w kiczu). Teraz większość starych świdermajerów zjadły korniki i grzyb, ale jak ktoś świadomy ma taki dom to bardzo o niego dba, jak o starego royce'a.  Nowe domy w okolicy czasem ozdabia się w tym stylu, nawet bloki. Patriotyzm lokalny.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz